mörg mörg verk í vinnslu

Ég er með ansi mörg verkefni á prjónunum núna og það er eiginlega ekki tilviljun því ég fékk um daginn svo svakalega löngun til að vera með margt í gangi í einu og geta skipt á milli að ég ákvað að láta það bara eftir mér. Það má! Hér að ofan sjást annars vegar Belluvettlingar sem ég er að byrja á (ísl. þýðing af uppskriftinni hér, mjög þakklát fyirr hana :) úr 5 þráða færeysku Snældugarni og hins vegar peysan Strýta sem ég er að prjóna á Odd nema hvað ég breyti uppskriftinni aðeins eftir hentugleika; sleppi munstri á ermum og bol, hef hana rennda og með hettu. Svo fer ég upp um hálfa prjónastærð því hún er líka úr 5 þráða Snældu. Það garn hefur lengi verið á óskalistanum og veldur engum vonbrigðum. Svakalega mjúkt og prjónast fallega.

Vettlingarnir eru fyrsta tilraun mín í kaðlaprjóni og það er ekkert eins flókið og ég hélt að það væri heldur bara fáránlega skemmtilegt. Kemur reyndar ekki á óvart þar sem ég elska útprjón og þetta er nú dálítið sama pælingin. Ég ætla að reyna að vera fljót að klára þá því þeir eru hluti af prjóna-meira-á-sjálfa-mig prjónaáramótaheitinu og gömlu vettlingarnir mínir eru að detta í sundur. Sem kemur sér ekki vel í snjónum um þessar mundir. Hvað rekur meira á eftir manni í vettlingaprjóni en blautur snjór og götóttar vettlingalufsur? Ekkert. (Nema kannski að maður ætti enga vettlinga fyrir).

Ég er líka að vinna í þessu fallega teppi sem langamma mín og nafna hefur verið að hekla fyrir Ósk langalangömmubarn. Mér finnst handverkið hennar ömmu svo fallegt og litirnir sérstaklega flottir. Því miður er hún orðin frekar slæm í höndunum og treystir sér ekki til að klára og ég tók það glöð að mér. Eins og sést á myndinni á bara eftir að festa síðustu dúllurnar við og gera kant. Ég er montin af að vera treyst fyrir fráganginum, mér finnst líka alltaf gaman að hekla teppi og þetta er engin undantekning. 

Aðalverkefnið þessa dagana er samt Morganite peysan mín sem ég er komin ansi langt með, búin með bol og næstum báðar ermar. Ég er komin með leið á að vera með hana á hliðarlínunni og farið að langa að klæðast henni, þannig að ég lofaði sjálfri mér að klára þetta í mars. Sjáum hvort það tekst ekki örugglega! Svo er ég með tvö leyniverkefni í startholunum líka sem ég er ekki enn tilbúin að deila, t.d. eina uppskrift sem býr í kollinum en verður vonandi sett á blað/í garn einhverntíma.

Þangað til næst - bestu prjónakveðjur! 

með hækkandi sól

Maður tekur orðið greinilega eftir því að dagana er farið að lengja og í dag skein sólin loksins heilmikið, hitinn var vel yfir frostmarki og ofsalega falleg birta. Oddur er að fylgja ákveðnu hlaupaplani þessa dagana og átti samkvæmt því að fara 14 km í dag. Við ákváðum að flétta smá fjölskyldugöngutúr inn í hlaupin þannig að við Úlfur og Ósk gengum niður að Ægissíðu og hittum hlauparann okkar þar. Þvílíkt fallegur dagur og Úlfur var svo ánægður að fá að hlaupa um og príla, bara á peysunni, eins og sést vel á myndunum hér að ofan. Ég notaði líka tækifærið og vígði nýju hlaupaskóna mína sem ég keypti fyrr í vikunni. Á morgun er svo fyrsti hlaupadagurinn minn. Ég er mjög spennt að byrja og vona að veðrið verði bara sem oftast eins og í dag ;)

Þegar heim var komið og allir höfðu fengið smá hressingu gafst stutt stund til að prjóna meðan Úlfur sat og dundaði sér með tónlist og litabækur inni í herbergi og Ósk lagði sig. Oddur tók þessa hrikalega krúttlegu mynd af henni og stalst i leiðinni til að taka mynd af mér að prjóna, ég fann hana bara í myndavélinni áðan. Þarna er ég sem sagt að vinna að fjórðu vísbendingu í leynisamprjónssjalinu mínu sem lofar mjög góðu. Ég klára þetta sjal vonandi í næstu viku og get þá farið að nota það, vá hvað ég hlakka til!

Ég vona að þið eigið öll góða og bjarta helgi. A bientot :)

vetrarferð og verk í vinnslu

Skruppum í langa helgarheimsókn norður í Mývatnssveit og áttum ljúfa daga í fjölskyldufaðmi. Eg keyrði ein með börnin eftir kvöldmat á fimmtudag, vel meðvituð um að það gæti orðið að mikilli grenjukeppni, en blessuð börnin sváfu bara og sváfu og ég komst norður með bros á vör á sjö tímum. Almennilegt! Í sveitinni var mest prjónað og farið út að leika auk þess sem við sóttum heim nokkra elskulega vini og vinkonur. Við Hildur systir kíktum svo út í stuttan göngutúr á laugardeginum og þá smellti ég þessum fallegu myndum af vetrarríkinu. 

Ég er með nokkur skemmtileg verk í vinnslu þessa dagana, en mest spennandi af þeim er sjalið Follow Your Arrow eftir Ysoldu Teague sem er ekki bara samprjón með þúsundum annarra prjónara hvaðanæva úr heiminum heldur líka LEYNIprjón þar sem ég fæ senda eina vísbendingu í hverri viku og hef ekki hugmynd um hvernig lokaútgáfa sjalsins mun koma til með að líta út! Mjög nördalegur prjónaspenningur en alveg einlægur, trúið mér. Til að auka enn á spennuna kemur hver vísbending í tveimur útfærslum þannig að það getur skipt miklu uppá útkomuna hvor útfærslan er valin hverju sinni. En þar sem ég vildi að þetta væri svolítið á valdi örlaganna ákvað ég að láta hendingu ráða í hvert sinn í stað þess að velja sjálf. Í fyrstu vísbendingu kastaði ég peningi og fékk B, í annarri vísbendingu kastaði ég teningi og fékk aftur B og í þriðju vísbendingu útbjó ég miðalottó og lét Úlf draga. Á myndinni hér fyrir neðan sést útkoman. 

Og svona lítur sjalið út, núna þegar ég er búin að prjóna þrenn Bjé. Næsta vísbending kemur á mánudaginn og meeeen hvað ég er spennt. 

(Linda vinkona mín náði að smella óborganlegri mynd af mér þegar ég var að fitja upp á sjalinu um daginn og var að einbeita mér rosalega við fyrstu umferðirnar. Prjónið kallar fram ýmsa svipi...)

Ég er enn að vinna að bolnum á fallegu, ljósbláu peysunni og reyni að gera eitthvað smá í henni á hverjum degi. Það er nú ekkert rosalegt stuð að prjóna svona slétt prjón fram og til baka þar til 38.5 cm er náð og þá er langhlaupið málið. Á meðan dunda ég mér við að prjóna lopavettlinga á Odd þar sem hlemmarnir sem ég prjónaði úr afgöngum í nóvember eru þegar allt kemur til alls frekar óþjálir og heldur groddalegir. Þessir áttu reyndar að verða bóndadagsgjöf en enda nú sem mjög síðbúin bóndadagsgjöf í staðinn.

Meira bráðum! Gangi ykkur vel og bestu kveðjur.

bara smá

Ég var nú ekki lengi að svíkja loforðið um aukna bloggvirkni en það á sér reyndar alveg eðlilegar skýringar. Við mægður lentum í brjóstagjafaveseni sem átti tíma minn og athygli svotil óskipta í næstum hálfan mánuð og ég er bara fyrst núna farin að hugsa um eitthvað annað (afsakanir, afsakanir...) en það þýðir jú að loksins get ég dregið fram myndavélina og tölvuna af heilum hug. Mitt í öllu mjólkurstandinu snaraði ég fram fjórum litlum jólarósum til að skreyta aðventukransinn með, ég ákvað að nenna ekki að stífa þær en uppskriftin kemur úr Þóru - heklbók og er þar sem bókamerki. Mjög ánægð með þennan einfalda krans. Þarf samt að passa súper vel að gleyma ekki að slökkva a kertunum því garnið er auðvitað mjög eldfimt. 

Annars eru bara jólagjafir og aftur jólagjafir í vinnslu hérna. Ég gerði mér grein fyrir því að desemberáskorunin mætti ekki ræna dýrmætum jólagjafatíma og því verður verkefnið sett í jólapakka, ætla að hekla sæta hexagonpeysu úr kambgarnsafgöngunum mínum og reyna bara að hafa hana sem litríkasta. Eina verkefnið þessa dagana sem ekki er til jóla er sæta plómupeysan á Ósk sem ég svo píndi sjálfa mig til að setja ofan í skúffu um helgina þegar ég áttaði mig á því að nú eru ekki nema tvær vikur til stefnu...

Ekkert stress. Bara smá. 

í fréttum er þetta helst

Skemmtilegt og einfalt föndur sem sló í gegn hjá unga manninum. Fyrst var var vatnslitað inn í skapalónsteikningar og svo dýrin klippt út og límd á annað blað. 

Systir mín stakk upp á sushigerð á föstudaginn fyrir rúmri viku og ég sló til þrátt fyrir að vera algjör byrjandi sjálf. Hún kenndi mér helstu handtökin og það kom mér á óvart hvað þetta er lítið vesen. Úlfi fannst sushigerðin rosalega spennandi og aðstoðaði heilmikið. Og þó maður geri þetta heima þarf það ekki að vera slappt, allir sem á fengu að bragða voru sammála um að þetta væri engu síðra en á veitingastað! Það besta var að við bjuggum til óheyrilegt magn og því gátum við og kærastarnir borðað okkur algjörlega pakksödd og áttum meira að segja afgang. Nú skil ég bara ekki af hverju ég hafði ekki prófað þetta fyrr... og er byrjuð að plana næsta sushikvöld. 

Eftir veikindin og inniveruna mátti Úlfur loksins fara út um síðustu helgi, allir á heimilinu voru mjög hamingjusamir hvað það varðaði. Við fórum þó hægt af stað og kíktum bara á Kjarvalsstaði á laugardeginum. Þar gat strákurinn hlaupið og ærslast á göngunum (og aðeins í sölunum, úps) á meðan við foreldrarnir kíktum á ljósmyndir Rodchenko og allskonar málverk eftir Kjarval. Mjög skemmtilegar sýningar, mæli með! Í uppáhaldi var þó listasmiðjan sem hefur verið útbúin fyrir krakka en þar er góð aðstaða til að teikna og skoða listaverkabækur. 

Á sunnudeginum var svo í boði að fara út að leika í snjónum. Við notuðum daginn til að taka aðeins til í garðinum, flokka flöskur og dósir, hlúa að pottablómunum okkar og fleira í þeim dúr. Úlfur var alsæll með snjóinn og felldi tár þegar hann þiðnaði tveimur dögum síðar. 

Ég er búin að eiga dálítið strembnar prjónavikur upp á síðkastið, hef t.d. mikið þurft að rekja upp og ekki alltaf verið ánægð með verkefnin mín. Ég setti mér líka dálítið margar jólagjafir fyrir og var komin í stress þannig að ég helmingaði þá áætlun bara - ekkert gaman að gefa heimatilbúnar gjafir ef þær eru ekki búnar til af sannri gleði! En nú virðist prjónalukkan aftur vera orðin mér hliðholl og ég hef verið að klára allskonar skemmtileg verkefni - svo ekki sé minnst á að byrja á allskonar skemmtilegu. Ég heklaði þessa peysu úr lamaull frá Strikkebogen sem fæst í Litlu Prjónabúðinni og get ekki annað en gefið því garni toppeinkunn, alveg dásamlega mjúkt og meðfærilegt og svo eru litirnir mér að skapi. Uppskriftin er í Maríu heklbók og heitir Úlfagull (ég gat ekki annað en gert hana á Úlfagullið mitt!) en ég hef aldrei heklað neitt svona flókið áður og að tala um að þetta hafi verið erfitt lærdómsríkt væri understatement, svo ég sletti. Útkoman er sem betur fer bara nokkuð góð þrátt fyrir svolítið ljót samskeyti (sjást ekki á mynd) og það að peysan er svona tveimur stærðum of stór á barnið (redda því með teygjutvinna í hálsinn og uppbrettum ermum). Að öðru leyti er ég himinlifandi með hana og er strax búin að ákveða að gera aðra (minni). 

Svo var Oddur að biðja um lopavettlinga og þá fannst mér bjóðast fullkomið tækifæri til að nýta plötulopaafganga í verkið. Ég er nú þegar búin með ljótgarnsáskorun Hnoðra og hnykla en þar sem það var í raun aukaáskorun og enn nóg eftir af mánuðinum (og garnbirgðunum, ehemm), henti ég í risastóra lopavettlinga á manninn. Ég prjónaði þá bara upp úr mér og þeir urðu svolítið stórir, en þegar ég hafði orð á því að rekja upp og minnka aðeins tók Oddur það ekki í mál og vildi bara hafa þá svona gerðarlega. Mér finnst þeir bara sætir þegar allt kemur til alls og eitthvað krúttlega jólasveinalegt við litina og stærðina.

Nú eru á prjónunum tvennar jólagjafir sem eðli málsins samkvæmt er ekki sniðugt að sýna hér enn sem komið er. Til þess að eiga að minnsta kosti til eitt verkefni sem ekki er leyndó og þolir að vera sinnt á almannafæri fitjaði ég upp á þessari ofureinföldu en ofurfínu peysu úr Babystrik pa pinde 3. Garnið er Gepard CottonWool sem ég keypti á útsölu í Litlu Prjónabúðinni á föstudaginn. Mér finnst þessi plómulitur æðislegur og hlakka til að klæða Ósk í nýja peysu, vonandi sem fyrst. 

Ekki fleira í fréttum að sinni - bestu kveðjur til allra :)